Są takie próby, w czasie których niewiele się dzieje. Przebiegają spokojnie, płynnie, czasem tylko ktoś powie coś śmiesznego. Ale są też takie próby, kiedy dzieje się tyle, że mam wrażenie jakiegoś totalnego, choć twórczego, chaosu. Próba tego poniedziałku była taką próbą w wersji extreme. Zatem: dawno, dawno temu, w odległej glaktyce...

"Dziś na próbie nauczymy się tego, co same dziewczyny śpiewają, skoro mamy tylko jednego basa... chwileczkę... jest jakiś sopran? Nie ma? O, witamy Kingę, piątego alta..."

Tak wyglądało to o 18tej. O 18:20 okazało się, że mamy tenora, trzech basów, siedem altów i - tadam! - dziewięć sopranów na próbie. Zdecydowanie grunt to punktualność!

Świat stanął na głowie! Na próbie było dwóch tenorów i czterech basów! Jejuńku. Jakieś cudowne rozmnożenie, czy jak?

Ogólnie na próbie się działo. Rozśpiewka tym razem była zróżnicowana nie tylko pod względem ćwiczeniowym, ale też gestowym (chociaż nadal nie było nóżki, jestem zbulwersowana!) i osobowym - Magda i Ania także nas poprowadziły. Ania rozśpiewywała za pomocą "moja mama bardzo piękna jest", podejrzewam, że chciała nauczyć swoją córeczkę mądrości wielkiej, tyle że niestety - Martusia spała...

Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy,
Ooooch, te tenory, herosy?!
Gdzie ci mężczyźni, na miarę czasów,
Gdzie te basy?! Jeeeee!

W poniedziałek na próbie zaczęliśmy oficjalnie nowy projekt - koncert muzyki filmowej. Najpierw posłuchaliśmy sobie utworów, które będziemy śpiewać (nie powiem jakich, nie powiem, jak chcecie wiedzieć, to chodźcie do nas śpiewać z nami!), dowiedzieliśmy się coś niecoś o tych filmach... Potem, korzystając z okazji rozłożonego sprzętu, Magda postanowiła nas wyedukować dyrygencko. No i się zaczęło...

Przeżyliśmy! Ba, nawet nagraliśmy, co trzeba było - i się nie udusiliśmy!

W piątek wieczorem silna grupa chórzystów, którzy są okej, (12 osób plus pani Dyrygent i ksiądz Moderator) przybyła do Brennej. Patrząc na tę ilość można by przypuszczać, że efekt końcowy był słaby, ale nie! Jako że w ten weekend wypadła niedziela Miłosierdzia, to i my miłosierdzia dostąpiliśmy. Nastąpiło cudowne, choć planowane, rozmnożenie głosów, studenci Akademii Muzycznej przyjechali i wsparli nas swoimi siłami. Także spokojnie, nie martwcie się, pełna profeska!